Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως οδήγησε τον διάλογο ορθοδόξων-ρωμαιοκαθολικών σε αδιέξοδο

Η συνάντηση του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου με την αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως με επικεφαλής τον μητροπολίτη Χαλκηδόνος Εμμανουήλ, η οποία πραγματοποιήθηκε στα τέλη Ιουνίου, προκάλεσε ένα νέο κύμα συζητήσεων σχετικά με τις προοπτικές συμφωνίας μεταξύ του Φαναρίου και του Βατικανού για την «ένωση» ρωμαιοκαθολικών και ορθοδόξων.

Σχολιάζοντας αυτό το θέμα κατόπιν παρακλήσεως της παρουσιάστριας της εκπομπής «Εκκλησία και κόσμος» Αι. Γκρατσιόβα ο πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων (ΤΕΕΣ) του Πατριαρχείου Μόσχας μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας επεσήμανε ότι η συνάντηση γίνεται ετησίως. Κατά την εορτή των Αγίων Πέτρου και Παύλου με το δυτικό ημερολόγιο στη Ρώμη μεταβαίνει αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και συναντάται με τον Πάπα Ρώμης.

Όσον δε αφορά τους ισχυρισμούς του Φαναρίου, που ακούγονται ολοένα και τακτικότερα, περί κάποιας επικείμενης ενώσεως με τους ρωμαιοκαθολικούς, ο Σεβασμιώτατος κ. Ιλαρίωνας υπενθύμισε ότι στην ιστορία ήδη έχει υπάρξει η περίπτωση, όπου το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως υπέγραψε την Ουνία με την Εκκλησία της Ρώμης. «Και τούτο συνέβη στη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας περί τα μέσα του 15^ου αι», επεσήμανε ο ιεράρχης και συνέχισε: «Αργότερα η ουνία απορρίφθηκε από τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες και στη συνέχεια από την ίδια την Κωνσταντινούπολη. Επομένως, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι η Κωνσταντινούπολη μονομερώς θα συνάψει κάποιες συμφωνίες με τη Ρωμαιοκαθολική ή με κάποια άλλη Εκκλησία. Πολύ περισσότερο που ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως το τελευταίο διάστημα εκφράζεται με τρόπο ωσάν να κατέχει κάποιου είδους ιδιαίτερα προνόμια, τα οποία προηγουμένως ποτέ δεν είχαμε μάθει ότι τα έχει λάβει από τους Αποστόλους και επί των οποίων δεν προτίθεται να διαλεχθεί».

Ο μητροπολίτης Ιλαρίωνας διαπίστωσε ότι παρόμοιες θεωρήσεις οδήγησαν ήδη σε θλιβερά γεγονότα στην Ουκρανία, όπου μονομερώς, παρά τη βούληση των κατά τόπους Εκκλησιών, χωρίς να τις συμβουλευθεί, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος προέβη σε αντικανονική ενέργεια, που προκάλεσε διχασμό στον ορθόδοξο κόσμο.

«Μπορούμε να υποθέσουμε ότι το σχίσμα εντός της παγκόσμιας Ορθοδοξίας θα εμβαθύνεται όσο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως θα αισθάνεται ολοένα και περισσότερο απομονωμένος και ανερχόμενος ολοένα και περισσότερο στο ύψος εκείνων των ειδικών δικαιωμάτων και προνομιών, τις οποίες οικειοποιήθηκε», τόνισε ο πρόεδρος του ΤΕΕΣ.

Ο Σεβασμιώτατος κ. Ιλαρίωνας χαρακτήρισε ως μεγάλο πρόβλημα του διαλόγου μεταξύ ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών το γεγονός ότι στις σχέσεις με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εμφανίζει τον εαυτό του ως επικεφαλής όλης της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ιδίως τώρα, όταν εξαιτίας των αντικανονικών ενεργειών του Πατριάρχη Βαρθολομαίου διακόπηκε εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας η ευχαριστιακή ενότητα, δεν μπορεί να εκπροσωπεί ούτε τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία μάλιστα δεν τον μνημονεύει στα Δίπτυχά της, αλλά ούτε και άλλες τοπικές Εκκλησίες, οι οποίες δεν συμφωνούν με την πολιτική του, επεσήμανε ο μητροπολίτης Ιλαρίωνας, υπογραμμίζοντας: «Μπορεί να εκπροσωπεί μόνον την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως. Πιθανόν, μπορεί να εκπροσωπεί και εκείνες τις Εκκλησίες, οι οποίες τον εξουσιοδοτούν σχετικά. Αλλά αυτές όχι μόνον δεν είναι η πλειονότητα των ορθοδόξων χριστιανών, αλλά είναι μόνον μια μικρή μερίδα αυτών».

Ένα άλλο μείζον πρόβλημα του διαλόγου με τους ρωμαιοκαθολικούς συνίσταται στο ότι «τα τελευταία χρόνια ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως προσπαθεί με όλους τους τρόπους να χρησιμοποιήσει αυτόν τον διάλογο, προκειμένου να “διογκώσει” το δικό του πρωτείο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, το οποίο δεν είναι παρά πρωτείο τιμής, μετατρέποντάς το σε ένα είδος ομοιώματος της παπικής εξουσίας, όπως υφίσταται αυτή στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία», διαπίστωσε ο πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας.

«Στην Ορθοδοξία ουδέποτε υπήρξε μια ενιαία ύπατη κεφαλή για όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες», τόνισε ο μητροπολίτης Ιλαρίωνας και υπέδειξε ότι αυτή η καινοφανής διδασκαλία, η οποία προπαγανδίζεται τώρα έντονα από την Κωνσταντινούπολη, προκαλεί τη διαφωνία των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών και έχει ήδη οδηγήσει σε σχίσμα. Επιπλέον κατέστη και «αιτία του γεγονότος, ότι ο διάλογος ορθοδόξων-ρωμαιοκαθολικών οδηγήθηκε εκ των πραγμάτων σε αδιέξοδο».