Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Άνθρωποι, οι οποίοι ζούν με τον Θεό και μέσα στο Θεό, δεν πρέπει να φοβούνται τον θάνατο

[gallery]

Θεία Λειτουργία τέλεσε στις 23 Οκτωβρίου στον Ιερό Ναό της Παναγίας Πάντων θλιβομένων η χαρά της Μόσχας ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικώ Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας συλλειτουργούντων κληρικών στελεχών του ΤΕΕΣ και κληρικών του Ναού.

Μετά το πέρας της Θείας Συνάξεως ο Σεβασμιώτατος κ. Ιλαρίωνας κήρυξε το θείο λόγο, ερμηνεύοντας την ευαγγελική και αποστολική περικοπές της ημέρας, που αφορούσε την ανάσταση του υιού της χήρας και την διήγηση του Αποστόλου Παύλου για την άρπαξή του έως τρίτου ουρανού, όπου άκουσε άρρητα ρήματα, τα οποία είναι αδύνατο ο άνθρωπος να τα ξαναπεί.

Σύμφωνα με τον Ιεράρχη υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ των δυο διηγημάτων, διότι και οι δυο ασχολούνται με το βίωμα του άλλου κόσμου.

«Δε γνωρίζουμε τι βίωσε ακριβώς ο νέος μετά τον θάνατο, τον οποίο ανέγειρε ο Κύριος, αλλά εκείνα, τα οποία ξέρουμε είναι όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος του βγαίνει η ψυχή του από το σώμα και έρχεται σε επαφή με τον άλλο κόσμο, την ύπαρξη του οποίου εμπειρικά γνωρίζουν μόνο οι πιστοί, και δεν γνωρίζουν ή δεν έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται οι άθρησκοι. Οι τελευταίοι νομίζουν ότι υπάρχει μόνο ο δικός μας φυσικός κόσμος, ο οποίος προήλθε κάποτε  για κάποιο λόγο. Οι μεν υσχυρίζονται ότι πρόκειται για αποτέλεμα μιας έκρηξης, οι δε επικαλούνται άλλους λόγους. Και μόνο οι πιστοί αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος προήλθε διότι τον δημιούργησε ο Θεός. Και μόνο οι πιστοί γνωρίζουν ότι εκτός αυτού του υλικού κόσμου υπάρχει και ένας άλλος, πνεματκός, αόρατος κόσμος, για τη ζωή στον οποίο είμαστε προσδιορισμένοι όλοι εμείς», ανέφερε ο Ιεράρχης.

Ο Θεός υπάρχει τόσο σε αυτό, όσο και και σε άλλο κόσμο. Ο Θεός οδηγεί κάθε άνθρωπο μέσα από τις μυστικούς Του οδούς. Όλη η ζωή μας επι της γης έχει αξία μόνο σε περίπτωση εάν ακολουθείται από την αιώνια ζωή. Η ζωή του ανθρώπου, όσο μακρόβιος και να είναι, είναι πάντα σύντομη. Πρωτίστη σημασία δεν έχει  ο αριθμός των ημερών που έζησε κανείς, αλλά η ποιότητα της ανθρώπινης ζωής. Όσο και να έζησε ένας άνθρωπος σε αυτή τη γη, η ζωή του είναι μια μόνο στιγμή σε σύγκριση με την αιώνιότητα, που ανεμένει κάθε άνθρωπο.

Θέμα, το οποίο πρέπει να μας προβληματίζει είναι η συμμετοχή μας στην αιώνια ζωή ακόμα σε αυτή την επίγεια. Όταν ερχόμαστε στο Ναό, ο νους μας ανέρχεται στον Ουρανό; Ακούμε τα άρρητα ρήματα, τα οποία είναι αδύνατο να τα ξαναπεί ο άνθρωπος; Αυτό μόνο έχει πραγματική σημασία και όχι η διάρκεια της ζωής μας, η πτωχεία ή η πλούτος ή η διαμονή μας σε αυτή ή άλλη χωρα.

Εάν στην επίγεια μας ζωή μέσα από την προσευχή, τα Μυστήρια και ιδιαίτερα από την Αγία Ευχαριστία μετέχουμε του άνωθεν κόσμου, τότε ομοίως με τον Απόστολο Παύλο ακούμε εκείνα τα άρρητα ρήματα και η ψυχή μας ανέρχεται στον παράδεισο και η Βασιλεία των Ουρανών δε γίνεται για μας μια μακρινή και ίσως και απίθανη και εσχατολογική προοπτική, αλλά η πραγματικότητα της επίγειας ζωής.  Αυτός είναι ο λόγος διατί υπάρχει η Εκκλησία του Χριστού. Αυτός είναι ο λόγος διατί τελούνται οι ακολουθίες, διατί σε όλο το χώρο του Ναού, ο οποίος είναι κοσμημένος με τοιχογραφίες, είναι αναρτημένες οι εικόνες, αυτός είναι ο λόγος διατί ψέλνουν οι χορωδίες, θυμιατίζουν οι διάκονοι και το θυμίαμα ανέρχεται προς τα πάνω. Όλα αυτά είναι για να μας προδιαθέσουν για την προσευχή, ώστε αυτή η προσευχή και η συμμετοχή μας στα Αγία Μυστήρια να μας οδηγήσουν εκεί, όπου αρπάχθηκε και ο Απόστολος Παύλος. Για να βιώσουμε και να γνωρίσουμε κι εμείς τον άλλο κόσμο, την άλλη ζωή και να μην φοβόμαστε τον θάνατο, ιδιότι πρόκειται απλά για τη μετάβαση στην αιώνια ζωή, ότι ο Χριστός είναι η ανάσταση και η ζωή, και ότι ο κάθε άνθρωπος, πεθαίνοντας θα μεταβεί σε μια καλύτερη, πλοσιότερη ζωή, διότι εκεί μας περιμένει ο Ίδιος Κύριος Ιησούς Χριστός.

«Αυτός είναι ο λόγος διατί η Εκκλησία καθιέρωσε την ανάγνωση αυτή της συγκεκριμένης περικοπής του Αποστόλου για την αρπαγή του στον τρίτο ουρανό και της ευαγγελικής για την ανάσταση του υιοιύ της χήρας της Ναΐν. Γιατί τον ανέστησε; Όχι για να τον αφήσει να ζει για πάντα στη γη. Δε γνωρίζουμε πως διαμορφώθηκε η πορεία αυτού του ανθρώπου, αλλά ξέρουμε ότι μετά από την πάροδο κάποιου χρόνου πέθανε και πάλι και μάλιστα οριστικά για αυτή τη ζωή, αλλά για να μεταβεί στην αιώνια ζωή. Ο Κύριος τον ανέστησε για να παρηγορήσει τη μητέρα του, τη χήρα και κυρίως για να δείξει στους ανθρώπους ότι ο θάνατος δεν είναι κάτι το οριστικό και ανυπέρβλητο, αλά ότι ο Θεός νικάει και υπερβαίνει τον θάνατο. Και άνθρωποι, όσοι ζούν με τον Θεό και μέσα στον Θεό, δεν πρέει να φοβούνται τον θάνατο, διότι πέραν του θανάτου τους αναμένει η αιώνια ζωή. Αμήν!»

Επίσης ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας υπενθύμισε στους πιστούς ότι τόσο κατά την αγρυπνία, όσο και κατά τη Θεία Λειτουργία η Συνοδική χορωδία της Μόσχας ερμήνευσε τις ψαλμωδίες με το μέλος του Ρώσου συνθέτη Ραχμάνινωφ.