Πασχαλινὸν μήνυμα τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν κ.κ. Κυρίλλου

Πασχαλινὸν μήνυμα τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν κ.κ. Κυρίλλου πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς, ποιμένας, διακόνους, μονάζοντας καὶ πάντα τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ῥωσσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Πεφιλημένοι ἐν Κυρίῳ Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι ἀρχιερεῖς, σεβαστοὶ ποιμένες καὶ διάκονοι, πανέντιμοι μοναχοὶ καὶ μονάζουσαι, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφαί μου ἀγαπητοί,

         Πρὸς Ὑμᾶς, τοὺς ἐν διαφόροις χώραις τῆς ὑφηλίου κατοικοῦντας ὀρθοδόξους χριστιανούς, τοὺς ἐν ναοῖς εὑρισκομένους καὶ ἐν οἰκίαις δεομένους ἀπευθύνομαι σήμερον ἵνα ἐξ εὐφροσύνης πεπληρωμένης καρδίας συγχαίρω Ὑμᾶς διὰ τὴν μεγάλην ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου Πάσχα καὶ τῇ ἀρχαίᾳ παραδόσει στοιχῶν ἀναφωνήσω νικηφόρως:

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἐπὶ δύο χιλιετίας διὰ τούτων τῶν λόγων πανηγυρίζουσα ἡ Ἁγία Ἐκκλησία κηρύσσει τοῖς ἀνθρώποις τὴν χαρμόσυνον εἴδησιν περὶ τῆς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δωρηθείσης σωτηρίας. Εἰς τούτους ἔγκειται ἡ φλὸξ τῆς πίστεως ἡμῶν, ἡ δύναμις τῆς ἀγάπης, τὸ θεμέλιον τῆς ἐλπίδος, ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ πυρὴν τοῦ καινοδιαθηκικοῦ μηνύματος τῆς εἰρήνης, τὸ ἀνέσπερον φῶς τῆς μορφώσεως καὶ ἡ πηγὴ τῆς ἐμπνεύσεως, τὸ κέντρον τοῦ χριστιανικοῦ βίου καὶ πᾶν τὸ μέλλον ἡμῶν.

Ὅ,τι καὶ ἵνα συνέβαινεν εἰς τὸν εὐμετάβλητον καὶ ἐνίοτε φρυασσόμενον καὶ σπαρασσόμενον ὑπὸ ἀντιπαραθέσεων κόσμον, οἱαιδήποτε δυσκολίαι καὶ δοκιμασίαι ἵνα καὶ ὑφιστάμεθα, γνωρίζομεν, πιστεύομεν καὶ κηρύσσομεν: ἡ ἀναστάσιμος χαρὰ διὰ τὸν Ἀναστάντα Σωτῆρα παραμένει ἀμετάβλητος καὶ τὸ πᾶν νικῶσα.

Ποῖον εἶναι τὸ νόημα αὐτῆς τῆς κυρίας χριστιανικῆς ἑορτῆς; Ἐν ὀνόματι τίνος καὶ διὰ ποῖον λόγον κατῆλθεν ἐπὶ τῆς γῆς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, μορφὴν δούλου λαβών (Φιλ. 2.7), ἔπαθεν, εὐσταυρώθη καὶ ἀνέστη; Καὶ τί εἰς ἡμᾶς, τοὺς ἀνθρώπους τοῦ ΚΑ’ αἰ., ἐναπόκειται ποιῆσαι ἵνα τῷ ὄντι καταστῶμεν μέτοχοι καὶ κληρονόμοι τῆς τοῦ Χριστοῦ κατὰ τοῦ θανάτου νίκης;

Ἡ Ἐκκλησία δίδει ἡμῖν ἀπαντήσεις εἰς ταύτας τὰς ἐρωτήσεις. Ἐπιβεβαιοῖ ὅτι διὰ τοῦ ἐκ τῆς Ὑπερευλογημένης Παρθένου σαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ὁ ᾍδης ἠχμαλώτισται, ὁ Ἀδὰμ ἀνακέκληται, ἡ κατάρα νενέκρωται, ἡ Εὔα ἠλευθέρωται, ὁ θάνατος τεθανάτωται, καὶ ἡμεῖς ἐζωοποιήθημεν (Καὶ νῦν... Σταυροθεοτόκιον τῆς Κυριακῆς εἰς τοὺς Αἴνους, Ἦχος β΄). Ὁ Κύριος τῷ ὄντι ζωοποιεῖ ἡμᾶς διὰ τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ, ἐλευθερώνει ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ φόβου τοῦ θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς, θεραπεύει τὰς ψυχικάς τε καὶ σωματικὰς ἀσθενείας, ὑποστηρίζει ἡμᾶς εἰς τὰς δυσκολίας καὶ δοκιμασίας, παρηγορεῖ εἰς τὰς θλίψεις καὶ λύπας, βοηθεῖ ἵνα ἀκολουθήσωμεν τὴν σωτήριον ὁδόν, τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ὅταν ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι (πρβλ. Ἀποκ. 21.4).

Ἐκτελέσας τὸν λυτρωτικὸν ἀγῶνα ὁ Κύριος διὰ τῆς σταυρικῆς Αὐτοῦ θυσίας καὶ τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεως ἤνοιξε πᾶσι τὰς πύλας τοῦ παραδείσου. Ἔκτοτε μέχρι καὶ σήμερον ἑκάστῳ ἀνθρώπῳ προσφέρεται ἡ δυνατότης ἵνα δι’ ὅλης τῆς ψυχῆς αὐτοῦ προσλάβῃ τὸν Χριστὸν ὡς ἀληθινὸν Θεὸν καὶ Σωτῆρα, τὸν καταπέμποντα τὴν εὐλογημένην δύναμιν διὰ μίαν δικαίαν ζωὴν καὶ ἔμπρακτον μετοχὴν εἰς τὴν μεταμόρφωσιν τοῦ κόσμου.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Σερβίας, γνωστὸς θεολόγος τοῦ παρελθόντος αἰῶνος, συλλογιζόμενος διὰ τὸ Πάσχα, ἔγραφεν: «Ὁ Χριστὸς ἀνέστη, δῆλον εἶναι ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι ἰσχυροτέρα τοῦ θανάτου, ὁ Χριστὸς ἀνέστη, δῆλον εἶναι ὅτι τὸ καλὸν εἶναι ἰσχυρότερον τοῦ κακοῦ. Ὁ Χριστὸς ἀνέστη, δῆλον εἶναι ὅτι πᾶσαι αἱ προσδοκίαι τῶν χριστιανῶν ἐδικαιώθησαν. Ὁ Χριστὸς ἀνέστη, δῆλον εἶναι ὅτι πᾶσαι αἱ δυσκολίαι τοῦ βίου ἐλύθησαν» (Σκέψεις περὶ τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ). Καὶ αὕτη ἡ ἀναστάστιμος χαρά, ἡ χαρὰ τῆς μετὰ τοῦ Θεοῦ κοινωνίας καὶ ἑδραιώσεως τῆς ἐν καινότητι ζωῆς (Ῥωμ. 6.4) ἐπὶ τῶν ἀρχῶν τοῦ καλοῦ καὶ τῆς δικαιοσύνης ἀγγίζει τὰς καρδίας ἑκατομμυρίων χριστιανῶν, ἐμπνέει διὰ τὰς πράξεις τῆς ἀγάπης καὶ ἐλέους, βοηθεῖ εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν κακουχιῶν, παρηγορεῖ εἰς τὰς δοκιμασίας, προσφέρει ἐλπίδα τοῖς ἀπελπισμένοις καὶ ἐνδυναμώνει τοὺς ὀλιγοψύχους.

Τὴν λαμπροφόρον ἑορτὴν τοῦ Πάσχα ἀπευθύνομεν τὰς ἰδιαιτέρας ἡμῶν δεήσεις πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τῶν ἐν τῇ ἐμπολέμῳ ζώνῃ εὑρισκομένων. Ὡς χριστιανοὶ ἀδυνατοῦμεν ὅπως παραμένωμεν ἀδιάφοροι ἔναντι τῶν συμφορῶν καὶ στερήσεων τῶν ἡμετέρων ἀδελφῶν, ὧντινων αἱ καρδίαι εἶναι ἐν φλογὶ καιόμεναι τῆς ἐμφυλίου συγκρούσεως, διὸ καὶ ἀναπέμπομεν πρὸς τὸν Κύριον ἐνθέρμους αἰτήσεις ὑπὲρ τοῦ θεραπεῦσαι Τοῦτον κατὰ τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαχνίαν Αὐτοῦ τὰς σωματικὰς, ἔτι δὲ μᾶλλον τὰς ψυχικὰς πληγάς, παρηγορῆσαι πᾶσαν θλῖψιν καὶ δωρῆσαι τοὺς ἐκ τῆς βαπτιστικῆς κολυμβήθρας τοῦ Δνειπέρου ἐξελθόντας ἀδελφοὺς λαοὺς μόνιμον καὶ δικαίαν εἰρήνην.

Ὅπως ἡ ἐπίγειος πορεία τοῦ Σωτῆρος ἦτο πεπληρωμένη κόπων καὶ θυσιαστικῆς ἀγάπης διὰ τοὺς ἀνθρώπους, οὕτω καὶ ἡμεῖς καλούμεθα ἵνα μιμηθῶμεν Τοῦτον εἰς τὸ διακονῆσαι τὸν πλησίον. Ἄλλως τε ἑκάστη, ἔστω καὶ ἡ ἐλαχίστη ἀρετή, ἡ ὑπερκέρασις τοῦ οἰκείου ἡμῶν ἐγωϊσμοῦ ἐπ’ὠφελείᾳ τοῦ ἑτέρου προσεγγίζουν ἡμᾶς τῷ Θεῷ ὡς Πηγῇ ζωῆς καὶ ἀθανασίας, καὶ δῆλον εἶναι ὅτι καθιστοῦν ἡμᾶς εὐτυχεστέρους.

Ὁ Ἀναστὰς Κύριος, κατὰ τὴν ἀψευδῆ Αὐτοῦ ὑπόσχεσιν, ὁ μετὰ τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ ὢν πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος (Ματθ. 28.20), ἀξιώσοι καὶ ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀσθενεῖς, ἀλλὰ διψῶντας τὴν δικαιοσύνην καὶ ζητοῦντας τὴν σωτηρίαν, ἅμα τῇ λήξει τῆς ἐπιγείου πορείας ἵνα κληρονομήσωμεν τὴν μακαρίαν ζωήν, ὥστε ἐν ταῖς οὐρανίαις μοναῖς, ταῖς ἡτοιμασμέναις ἀπὸ καταβολῆς κόσμου (πρβλ.Ματθ. 25.34), ὁμοῦ μετὰ τῶν ἁγίων ἐν τῇ αἰωνίᾳ Αὐτοῦ δόξῃ βασιλεύειν (Ὕμνος τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου Μεδιολάνων «Σὲ τὸν Θεὸν αἰνοῦμεν»). Διὰ ταύτην τὴν χαρὰν ἀναμονῆς τῆς μελλούσης Βασιλείας τῆς ἀγάπης, ὅταν ἔσται ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐν πᾶσιν (πρβλ. Α’ Κορ. 15.28) ἡ Ἐκκλησία κηρύττει πάντοτε, πολὺ μᾶλλον δε εἰς τὰς λαμπρὰς ἡμέρας τῆς ἀναστασίμου πανηγύρεως.

Ἐνωτισθῶμεν δὲ τῆς σωτηρίου αὐτῆς φωνῆς, τῆς διὰ στόματος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καλούσης ἡμᾶς ἵνα ἑορτάσωμεν τὸ Πάσχα μὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας, ἀλλ᾿ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας (Α’ Κορ. 5.8). Ἐνωτισθῶμεν καὶ προσπαθήσωμεν ἵνα ζήσωμεν κατὰ τὰς θείας ἐντολάς, διὰ τοῦ λόγου τῆς εὐαγγελικῆς δικαιοσύνης καὶ τῶν ἀγαθῶν ἔργων, καθ’ ὅλης τῆς ζωῆς ἡμῶν μαρτυροῦντες τοῖς ἐγγὺς καὶ τοῖς μακρὰν ὅτι ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος, ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιµὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ὁ Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν

Κύριλλος

Μόσχα,

Ἅγιον Πάσχα 2023