ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΡΑΝΤΟΝΕΖ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΒΟΛΟΚΟΛΑΜΣΚ ΙΛΑΡΙΩΝΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΓΙΟΥ

Της Θείας Λειτουργίας την ημέρα οσιακής κοιμήσεως του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ, στις 8 Οκτωβρίου 2017, προέστη, κατόπιν ευλογίας του Αγιωτάτου Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών κ.κ. Κυρίλλου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, στον Ιερό Ναό Αγίου Πνεύματος της Λαύρας Αγίας Τριάδος και Αγίου Σεργίου.

Επίσης συλλειτούργησαν ο Μητροπολίτης Βίλνο και Λιθουανίας Ιννοκέντιος, ο Αρχιεπίσκοπος Ελιστάς και Καλμυκίας Ιουστινιανός, ο Επίσκοπος Νάρβας και Πριτσούντιε Λάζαρος, αδελφοί της Μονής.

Στο θείο λόγο του μετά το πέρας της Θείας Συνάξεως ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας ανέλυσε την Ευαγγελική περικοπή της ημέρας και μεταξύ άλλων τόνισε:

«Ο Κύριος ἡμῶν Ιησούς Χριστός με διάφορος τρόπους και σε διάφορα μέρη δίδαξε τους ανθρώπους. Ενίοτε, προκειμένου να συνομιλήσει μαζί τους, ανέβαινε στο όρος, ενίοτε παρέμεινε στην πεδιάδα. Και όμως άλλες φορές επιβιβαζόταν σε βάρκα, απομακρυνόταν, ενώ οι άνθρωποι κάθονταν στην παραλία...

Η διήγηση αυτή από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο μᾶς υπενθυμίζει την αφετηρία της Εκκλησίας του Χριστού: ο Κύριος κάλεσε μια μικρή ομάδα ανθρώπων και συγκεκριμένα 12 άτομα, η πλειοψηφία των οποίων ήταν άνθρωποι αγράμματοι και ψαράδες στο επάγγελμα.  Κάλεσε να τον ακολουθήσουν, να προσέχουν τις διδαχές Του και να είναι μάρτυρες των σημείων Του. Ακριβώς αυτοί οι μαθητές, όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός έπαθε, απέθανε και ανέστη, μᾶς διηγήθηκαν εκείνα, τα οποία έζησε και δίδαξε Αυτός...

Διατί όμως ο Κύριος απεύθυνε προς τον Πέτρο το: «Ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν» (Λουκ. 5.10); διότι από την πρώτη κιόλας γενεά των χριστιανών άρχισε αυτή η άγρα ανθρώπων, διότι στις σαγήνες του χριστιανικού κηρύγματος ο Κύριος άρχισε να σαγηνεύει ανθρώπους, πρώτα μεμονωμένους, μετά δεκάδες, εκατοντάδες και στη συνέχεια χιλιάδες. Η Πράξη των Αποστόλων επιμαρτυρεί πως μετά το κήρυγμα του Πέτρου την Ημέρα της Πεντηκοστής πίστευσαν στον Χριστό περίπου πέντε χιλιάδες άτομα.

Ο Κύριος είναι κατ’εξοχήν Εκείνος ο Οποίος εἶναι ζωγρῶν τοὺς ανθρώπους, διότι στέλνει τους αποστόλους, τους οσίους και τους κήρυκες, οι οποίοι με το παράδειγμά τους ή με τους λόγους τους εμπνεύουν τους ανθρώπους να ακολουθήσουν τον Χριστό...

Σήμερα ακούγεται δυνατά το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Χριστού. Πολλοί ακούνε το κήρυγμα, αλλά δεν σαγηνεύονται όλοι στα δίκτυα αυτά, διότι υπάρχουν και άλλα δίκτυα του κόσμου τούτου, ο οποίος σαγηνεύει τους ανθρώπους, στα οποία ο διάβολος προσπαθεί να μαγνητίσει τους ανθρώπους και είναι δίκτυα της αμαρτίας, του σκανδάλου, της ζωής κατά τα στοιχεία του κόσμου τούτου...

Το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Χριστού πάντοτε αντιμετώπιζε εμπόδια. Αλλιώς ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν θα εσταυρωνόταν.

Ανάμεσα στους εργάτες του Χριστού ήταν και ο Άγιος, του οποίου τη μνήμη σήμερα επιτελούμε στους χώρους της Λαύρας Αγίας Τριάδος και Αγίου Σεργίου, δηλαδή ο Όσιος και Θεοφόρος πατήρ
ἡμῶν Σέργιος, ο Ηγούμενος του Ραντονέζ, Θαυματουργός. Αποσύρθηκε σε πικνά δάση του Ραντονέζ, προκειμένου να πετύχει τη σωτηρία της ψυχής του, και επί πολλά χρόνια του μονήρους βίου η φήμη των ασκητικών αγώνων του διεδόθη σε περίχωρα με αποτέλεσμα ο κόσμος ερχόταν να τον δεῖ και να μιμηθεῖ τον αγώνα του. Έτσι δηιούργησε μια μικρή ομάδα μαθητών και ἐν συνεχείᾳ το λογικό ποίμνιό σημείωσε αύξηση.

Σήμερα στη Λαύρα Αγίας Τριάδος και Αγίου Σεργίου έχουν προσέλθει χιλιάδες άνθρωποι από διάφορες πόλεις και χώρες, τους οποίους κάλεσε ο Όσιος Σέργιος στην εορτή αυτή...

Αναπέμπομε τις δεήσεις μας προς τον Άγιο προκειμένου ο Κύριος να κρατήσει πάντοτε την Ορθόδοξη πίστη στη ρωσική μας γη και να σαγηνεύονται στα θεϊκά δίκτυα αυτά οι άνθρωποι, τους οποίους ο Θεός καλεῖ στη σωτηρία και την αιώνια ζωή. Αμήν».

Μετά τη λήξη της Θείας Λειτουργίας ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος και οι συλλειτουργήσαντες Ιεράρχες ἐν πομπῇ μετέβησαν στην κεντρική πλατεία της Λαύρας, όπου ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας τέλεσε τη δοξολογία και αμέσως μετά από το βαλκόνι των πατριαρχικών αυτού δωμάτων απεύθυνο θείο λόγο προς το εκκλησίασμα.