Οι μονάζουσες της ιεράς μονής Πιούχτιτσα απέστειλαν εκ νέου έκκληση στη Βουλή της Εσθονίας για τις προτεινόμενες τροπολογίες στον νόμο «Περί Εκκλησιών και ενοριών»

Η καθηγουμένη της ιεράς γυναικείας μονής Πιούχτιτσα μοναχή Φιλαρέτη Καλατσιόβα και αδελφές για άλλη μια φορά απευθύνθηκαν στη Βουλή της Δημοκρατίας της Εσθονίας εξαιτίας των σχεδίων να εξαναγκαστεί με τροπολογίες στον Νόμο «Περί Εκκλησιών και ενοριών» το μοναστήρι να αλλάξει δικαιοδοσία ή σε αντίθετη περίπτωση να αυτοδιαλυθεί. Η προηγούμενη έκκληση δημοσιεύθηκε στις 11 Φεβρουαρίου ε.ε. Στη νέα έκκληση στη Βουλή της Δημοκρατίας της Εσθονίας αναφέρεται:

«Αξιότιμε πρόεδρε της Βουλής της Εσθονίας Λάουρι Χούσαρ,

Μας προέτρεψε να αποταθούμε στο πρόσωπό Σας ο βαθύς προβληματισμός μας για την πορεία της καθ’ ημάς ιεράς γυναικείας μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πιούχτιτσα.

Περισσότερο από ένα αιώνα, για να είμαστε ακριβείς, πριν από 134 χρόνια, ιδρύθηκε αυτή στο Κουρεμιάε, επί του Αγίου Λόφου, και έκτοτε, όποιες τρικυμίες και αν λυσσομανούσαν γύρω του, όποιοι πόλεμοι και επαναστάσεις τάρασσαν τον κόσμο, όπως και αν μεταβάλλονταν οι εξουσίες, ουδεμία ημέρα δεν έπαυσε να ακτινοβολεί την αγάπη προς τον Θεό. Όποιο σκότος και αν κάλυπτε τον κόσμο, εδώ καταύγαζε τα πάντα το φως της αγάπης του ανθρώπου προς τον Πανοικτίρμονα Θεό. Ουδεμία ημέρα δεν έπαυσαν να αναπέμπονται οι προσευχές στη μονή.

Και να, τώρα συμβαίνει κάτι, που δεν χωρά το μυαλό μας και προκαλεί οξύ πόνο στις καρδιές μας. Απαιτούν από εμάς να διακόψουμε τον κανονικό δεσμό μας με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία προς όφελος της Κωνσταντινουπόλεως. Και τούτο δεν είναι απλώς μια αθέτηση των εκκλησιαστικών κανόνων, είναι σαν να εγκαταλείπει ο άνθρωπος την κατά σάρκα μητέρα του. Τον μεγάλωσε, τον έτρεφε όλες τις ημέρες της ζωής του, για να την αρνηθεί τώρα; Αυτή η μεγάλη αμαρτία θα πρέπει να βαρύνει τις ψυχές μας; Και ποιο είναι το όφελος; Η γαλήνη και η ευημερία μας;

Θέλουμε να απαντήσουμε με τα λεγόμενα του Χριστού, ο Οποίος δεν ενέδωσε στους πειρασμούς: «Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις» (Ματθ. 4. 10). Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνουμε ότι όσα μας προσάπτουν ως κατηγορίες είναι άσχετα με τη μονή πράγματα. Εμείς, οι οικίστριες της ιεράς μονής Πιούχτιτσα, είμαστε πάντοτε ξένες προς την πολιτική και ουδέποτε δεν ενεπλάκημεν στα πολιτικά παιχνίδια.

Αποσυρθήκαμε στα κελλία μας εγκαταλείπονοτας τον κόσμο, τα πάθη, τις διενέξεις και τις συγκρούσεις, με τις οποίες τρέφεται ο κόσμος, καθώς και από την ενασχόλησή του με την κακία της ημέρας. Στον ασκητικό μας βίο υπάρχει θέση μόνον για τον Κύριο, ενώ τα θεμέλιά του αποτελούν η προσευχή και η εργασία.

Είναι περιττόν να πούμε ότι οιαδήποτε εισπήδηση του κόσμου στον μοναστηριακό, μοναχικό βίο μας προκαλεί πόνο και μας εξαναγκάζει με φόβο να προσβλέπουμε το μέλλον μας.

Η μοναδική ιερά γυναικεία μονή της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας που δεν έκλεισε και λειτουργούσε τα σοβιετικά χρόνια ήταν εκείνη της Πιούχτιτσα. Ουδέποτε δεν λησμονούμε τούτο και πάντοτε στις καθημερινές μας ιερές ακολουθίες με ευγνωμοσύνη προσευχόμασταν και εξακολουθούμε να προσευχόμαστε για την Εσθονία, τις Αρχές και τον ευγενή λαό της.

Ελπίζουμε ότι τελικά θα εισακουσθούμε από τους ιθύνοντες και η Δημοκρατία της Εσθονίας θα αφουγκρασθεί την ανησυχία μας. Δεν υπάρχει νόμος που θα εξανάγκαζε τους αθώους, νομοταγείς μοναχούς να αθετήσουν τις εντολές του Χριστού προς όφελος συγκυριακών επιθυμιών των πολιτικών. Εμάς, τις οικίστριες της μονής, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη μας, μας τοποθετούν σε ένα χώρο, όπου εγκαταστάθηκαν η άγνοια και νέες θεότητες, που επιβάλλουν αλήθεια εκτός του Χριστού. Εμείς, οι μοναχές της Πιούχτιτσα, με πνευματική ευφροσύνη θα επαναλάβουμε τα ψιθυριστά λόγια ενός μεγάλου χριστιανού: «Θα προτιμούσα να μείνω με τον Χριστό παρά με την Αλήθεια εκτός του Χριστού» (Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι – σ.τ.μ.).