Στην επαρχία Κορσούν της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας προσφέρθηκε ένα τεμάχιο των ιερών λειψάνων της Οσίας Γενεβιέβης των Παρισίων
Η πανηγυρική τελετή παραδόσεως ενός τεμάχιου των ιερών λειψάνων της Οσίας Γενεβιέβης των Παρισίων (+ 512) για το Ναό της Ρωσικής Ιερατικής σχολής της Γαλλίας πραγματοποιήθηκε στις 1 Ιουλίου 2010 στο Ρωμαιοκαθολικό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Μακλοβίου της πόλεως Ποντουάζ. Το ιερό λείψανο μέσα σε λειψανοθήκη της εποχής του Μεσαίωνα παρέλαβε από τον Ρωμαιοκαθολικό Επίσκοπο Ποντουάζ Ζαν Ιβ Ριόκρε ο Αρχιεπίσκοπος Κορσούν Ιννοκέντιος.
Να αναφερθεί ότι στην τελετή επίσης συμμετείχαν από την πλευρά των Ρωμαιοκαθολικών ο βοηθός Επίσκοπος της επαρχίας Παρισίων Έρικ ντε Μουλέν-Μποφόρ ενώ από τη Ρωσική πλευρά ο Ηγούμενος Νέστωρας Σιντορένκο, ο Πρύτανης της Ορθόδοξης Ιερατικής Σχολής Παρισίων ιερομόναχος Αλέξανδρος Σινιακώφ, καθηγητές και ιεροσπουδαστές.
Στο χαιρετιστήριο λόγο του ο Ρωμαιοκαθολικός Επίσκοπος Ζαν Ιβ Ριόκρε τόνισε ότι τα τελευταία χρόνια μεταξύ της επαρχίας Ποντουάζ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και της επαρχίας Κορσούν της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας διαμορφώθηκαν ισχυρές φιλικές σχέσεις. Ακόμα ο Ιεράρχης αναφέρθηκε στις εντυπώσεις από την προσκυνηματική εκδρομή του στη Ρωσία το Νοέμβριο 2008 ως μέλος της αντιπροσωπείας του Αρχιεπισκόπου Παρισίων Καρδιναλίου Ανδρέ Βεν-Τρουά και στη συνάντηση με τον μακαριστό Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Αλέξιο Β΄.
Από την πλευρά του ο Αρχιεπίσκοπος Κορσούν Ιννοκέντιος εξέφρασε τη βαθιά ευγνωμοσύνη για την παράδοση των ιερών λειψάνων της Αγίας Προστάτιδας των Παρισίων. «Θα φυλάσσουμε αυτό το δώρο ως σύμβολο των αδελφικών δεσμών, με τους οποίους συνδέεται η επαρχία Κορσούν με την επαρχία σας και τους χριστιανούς της περιοχής των Παρισίων», υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Ιννοκέντιος.
Η λειψανοθήκη με το τεμάχιο του ιερού λείψανου της Οσίας Γενεβιέβης των Παρισίων θα φυλάσσεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Μαρτίνου του Ομολογητού και της Οσίας Γενεβιέβης της Ρωσικής Ιερατικής Σχολής των Παρισίων.
* * *
Μια τῶν μεγαλυτέρων ὁσιακῶν μορφῶν τοῦ Εʹ αἰῶνος εἶναι ἡ ῾Οσία Γενεβιέβη. ᾿Εγεννήθη περὶ τὸ 422 εἰς τὸ χωρίον Νεμετοδοῦρον, μερικὰ χιλιόμετρα δυτικῶς τῶν Παρισίων, ἀπὸ γονεῖς πλουσίους καὶ εὐσεβεῖς, τὸν Σεβῆρον καὶ τὴν Γεροντίαν. Εἰς τὰ παιδικά της χρόνια ἐποίμαινε τὰ ποίμνια τῶν γονέων της εἰς τοὺς δασώδεις λόφους παρὰ τὰς ὄχθας τοῦ Σηκουάνα.
Εἰς ἡλικίαν περίπου ὀκτὼ ἐτῶν ὁ Θεὸς τὴν ἐκάλεσε νὰ τοῦ ἀφιερωθῆ κατὰ τὸν ἑξῆς τρόπον. Μία τοπικὴ Σύνοδος εἰς Γαλλίαν ἀπεφάσισε νὰ στείλῃ εἰς τὴν Βρεττανίαν, κατόπιν ζητήσεως βοηθείας πρὸς καταπολέμησιν τῆς πελαγιανικῆς αἱρέσεως, τοὺς ἁγιωτάτους καὶ θαυματουργοὺς ᾿Επισκόπους Γερμανὸν καὶ Λοῦππον. Οἱ δύο ᾿Επίσκοποι κατὰ τὸ ταξίδιόν των διῆλθον ἀπὸ τὸ Νεμετοδοῦρον. ῾Ο εὐσεβὴς λαὸς τοὺς ὑπεδέχθη μὲ ἱερὸν ἐνθουσιασμὸν καὶ τοὺς παρεκάλεσε νὰ ψάλουν μαζὶ τὸν ῾Εσπερινόν.
῾Ο ἁγιώτατος Γερμανός, ἐνῶ εὐλογοῦσε τὸν λαόν, εἶδε τὸ εὐλογημένον κοράσιον καὶ φωτισθεὶς ὑπὸ τῆς θείας χάριτος, προεφήτευσεν εἰς τοὺς καταπλήκτους γονεῖς του, ὅτι θὰ ἐγίνετο «μεγάλη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ πολλοὶ θὰ εὕρισκον τὴν σωτηρίαν διὰ μέσου αὐτῆς». Κατόπιν ἠρώτησε τὴν Γενεβιέβην: «Κόρη μου, ἐπιθυμεῖς νὰ ἀφιερωθῇς ὡς νύμφη ἄμωμος εἰς τὸν Χριστόν;» ῾Η ῾Αγία ἀπήντησε: «Αὐτή, Δέσποτα, ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἐπιθυμία τῆς καρδίας μου. Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ μοῦ τὴν ἐκπληρώσῃ».
῾Ο ἅγιος ᾿Επίσκοπος ἐκράτησε τήν χεῖρα του ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῆς Γενεβιέβης κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ ῾Εσπερινοῦ καὶ εἶπεν εἰς τοὺς γονεῖς της νὰ τὴν φέρουν πολὺ ἐνωρὶς εἰς τὸν Ναὸν τὴν ἑπομένην. Τὸ πρωΐ τὴν ἐρώτησεν ὁ ᾿Επίσκοπος: «Γενεβιέβη, κόρη μου, ἐνθυμεῖσαι τὸ χθεσινόν σου τάμα;» «Ναί, ἅγιε Δέσποτα», ἀπήντησε, «ὑπόσχομαι νὰ ἀφιερώσω τὴν ψυχήν καὶ τὸ σῶμα μου εἰς τὸν Θεὸν μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς μου».
Τότε ὁ ῞Αγιος Γερμανὸς εὑρῆκεν εἰς τὸ ἔδαφος ἕνα νόμισμα, τὸ ὁποῖον ἔφερεν ἐπάνω του τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, καὶ τῆς τὸ ἔδωσε νὰ τὸ κρεμάσῃ εἰς τὸν λαιμόν της εἰς ἐνθύμιον τοῦ τάματός της, παραγγείλας εἰς αὐτὴν νὰ μὴ ἐνδυθῇ ποτὲ πολύτιμα ἐνδύματα ἢ κοσμήματα.
Εἰς ἡλικίαν περίπου 15 ἐτῶν, ἡ Γενεβιέβη ἐπῆγε μαζὶ μὲ ἄλλας δύο παρθένους εἰς τὸν ᾿Επίσκοπον, διὰ νὰ λάβουν τὴν Μοναχικὴν κουράν. Παρ᾿ ὅλον ὅτι ἦτο ἡ μικροτέρα, ὁ ᾿Επίσκοπος θεόθεν παρακινηθείς, τὴν ἔκειρε πρώτην. Κατὰ τὴν ἐποχὴν αὐτὴν δὲν ὑπῆρχον ἀκόμη γυναικεῖα Μοναστήρια καὶ ἔτσι, ὅταν μετ᾿ ὀλίγον ἐκοιμήθησαν οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς της, ἐγκατεστάθη εἰς τὸ Παρίσι εἰς τὸ σπίτι τῆς ἀναδόχου της, εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ λόφου ἀπέναντι τοῦ Σηκουάνα, ποὺ ἔχει τώρα τὸ ὄνομά της.
Μία προφητεία τῆς ῾Οσίας, ἡ ὁποία ἐξεπληρώθη, συνέβαλε πολὺ εἰς τὸ νὰ ἐγκαθιδρυθῇ πλέον εἰς τὰς συνειδήσεις ὅλων ὡς ὄντως ῾Αγία. ῞Οταν ὁ ᾿Αττίλας μὲ τὰς βαρβαρικὰς ὀρδάς του ἐπλησίαζε τὸ Παρίσι, οἱ κάτοικοι κατελήφθησαν ὑπὸ πανικοῦ καὶ ἡτοιμάσθησαν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν πόλιν. ῾Η ῾Αγία τοὺς εἶπεν, ὅτι ὁ Κύριος θὰ τοὺς ἐλύτρωνεν ἐκ τοῦ κινδύνου, νὰ μὴ ἀνησυχοῦν, ἀλλὰ νὰ προσευχηθοῦν καὶ νὰ νηστεύσουν. Οἱ Παρισινοὶ δὲν ἐδέχθησαν τὴν συμβουλήν της, ἐξηγέρθησαν ἐναντίον της καὶ ἦσαν ἕτοιμοι νὰ τὴν λιθοβολήσουν. Τελικῶς ὁ Κύριος τὴν ἐφύλαξεν ἀπὸ τὴν μανίαν τοῦ ὄχλου, οἱ δὲ βάρβαροι Οὗννοι αἰφνιδίως καὶ χωρὶς φανερὸν λόγον ἤλλαξαν κατεύθυνσιν καὶ ὀλίγον ἀργότερον ἐνικήθησαν ἀπὸ τὸν σχετικῶς ἀδύνατον ῥωμαϊκὸν στρατὸν τοῦ στρατηλάτου ᾿Αετίου 200 χιλιόμετρα ἀπὸ τὸ Παρίσι, εἰς τὰς Καταλανικὰς πεδιάδας (451).
῾Η ῾Οσία Γενεβιέβη ηὐλαβεῖτο ἰδιαιτέρως τὸν ῞Αγιον Διονύσιον, τὸν πρῶτον Επίσκοπον Παρισίων, ὁ ὁποῖος εἶχε μαρτυρήσει μερικὰ χιλιόμετρα βορείως τῆς πόλεως.
῎Επεισε λοιπὸν μερικοὺς ῾Ιερεῖς νὰ κτίσουν μίαν ᾿Εκκλησίαν ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ ῾Αγίου Μάρτυρος. Διαμαρτυρίαι ὅμως ἠγέρθησαν, διότι δὲν ὑπῆρχεν ἄσβεστος διὰ τὴν οἰκοδομήν. ῾Η ῾Αγία τοὺς ἔστειλεν εἰς τὴν γέφυραν τῆς πόλεως. ᾿Εκεῖ συνήντησαν δύο ποιμένας ποὺ συζητοῦσαν διὰ τὸ γεγονός, ὅτι εἶχεν εὑρεθῆ εἰς τὸ δάσος μία πηγὴ ἀσβέστου!
Συντόμως ὁ Ναὸς ἐκτίσθη καὶ ἡ εὐλογημένη Γενεβιέβη μετέβαινεν ἐκεῖ τακτικῶς διὰ νὰ προσευχηθῇ, ἰδίως τὰς Κυριακάς, ὅτε ἠγρύπνει ὁλονυκτίως.
῾Η ῾Οσία ἦταν ἐπίσης φημισμένη διὰ τὴν εὐσπλαγχνίαν της, ἰδίως πρὸς τοὺς φυλακισμένους, οἱ ὁποῖοι ἦσαν πολλοὶ κατὰ τὴν ταραγμένην ἐκείνην ἐποχήν. Πολλὰς φορὰς ἐμεσίτευσε μὲ ἐπιτυχίαν πρὸς τὸν βάρβαρον Φράγκον Βασιλέα Χιλδερῖκον διὰ νὰ τοὺς ἐλευθερώσῃ. ῾Ο Βασιλεὺς ἀδυνατοῦσε νὰ τῆς τὸ ἀρνηθῆ, ἡττημένος ἀπὸ τὴν θερμὴν προσευχήν της. Μίαν ἡμέραν ὁ Χιλδερῖκος ἤθελε νὰ ἐκτελέσῃ πολλοὺς φυλακισμένους, αἰχμαλώτους πολέμου. ᾿Εξῆλθε κρυφίως ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ διέταξεν ὄπισθεν νὰ κλειδώσουν τὰς πύλας. ῾Η ῾Οσία ἐπληροφορήθη
τὸ τεκταινόμενον καὶ ἔτρεξε πρὸς τὸν τόπον τῆς ἐκτελέσεως. ῞Οταν ἔφθασε πρὸ τῶν κεκλεισμένων πυλῶν, ἔκαμε τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ αὐτομάτως ἠνοίχθησαν. ᾿Επρόφθασε τὴν ἐκτέλεσιν καὶ διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν ὁ εἰδωλολάτρης Βασιλεύς, ὅστις τὴν ἐκτιμοῦσε βαθύτατα, τῆς ἐχάρισε τοὺς φυλακισμένους.
῾Η θεοφόρος καὶ θαυματουργὸς ῾Οσία Γενεβιέβη ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ πλήρης μερῶν εἰς τὰς 3 ᾿Ιανουαρίου, πιθανὸν τοῦ ἔτους 512, εις την ηλικίαν 89 ετών. Τὰ χαριτόβρυτα Λείψανά της τοποθετήθησαν ἀρχικῶς εἰς τὸν Ναὸν τοῦ῾Αγίου Διονυσίου καὶ κατόπιν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ ῾Αγίου Στεφάνου εἰς τὸ Παρίσι, ἐπὶ τοῦ λόφου ὅπου προσέφερε πρὸς τὸν Οὐράνιον Νυμφίον της Χριστὸν ὡς πολύτιμον προῖκαν τοὺς ἀσκητικοὺς κόπους καὶ τὰ δάκρυα τῆς ἀγάπης της. Όπως ο Άγιος Σέργιος του Ραντονέζ εἰς την Ρωσσίαν η ῾Οσία Γενεβιέβη θεωρείται εἰς την Γαλλίαν Προστάτιδα των μαθητών.
Η ῾Οσία Γενεβιέβη ευλαβείτο αμέσως μετά την κοίμησιν αυτής ενώ ο πρώτος βίος της συνετάχθη ήδη το 530 και η ξεχωριστή ἀκολουθία της ῾Οσίας υπήρχε ήδη στα χρόνια του Ἀγίου Γρηγορίου του Μεγάλου.
Εἰς το όνομα αυτής αφιερώθηκαν πολλοί Ιεροί Ναοί, παρεκκλήσια, Ἰερές Μονές, ενορίες και ολόκληρα χωριά εντός και εκτός Γαλλίας.
Το 17 αιώνα η ῾Οσία Γενεβιέβη ευλαβείτο τόσο εἰς την Δυτικήν όσο και εἰς την Ανατολικην Εκκλησίαν, πράγμα, το οποίο επιβεβαιώνεται από την συλλογή των ύμνων προς τιμήν αυτής, εκδοθείσα το 1638 με τίτλο «Γενεβιέβη η Προστάτιδα των Παρισίων, δοξαζόμενη εἰς τας Λατινικάς και τας Ελληνικάς Ακολουθίας».