Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: σύμμαχός μας στην πορεία προς τον Θεό πρέπει να είναι το σώμα μας

Της Θείας Λειτουργίας, την Κυριακή στις 20 Οκτωβρίου 2013, προεξήρχε ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, στον Ιερό Ναό της Παναγίας Πάντων Θλιβομένων η Χαρά Μόσχας.  

Μετά το πέρας της Θείας Μυσταγωγίας ο Ιεράρχης μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Στη σημερινή αποστολική περικοπή, που ακούσαμε, ο Απόστολος Παύλος μας υπενθυμίζει ότι είμαστε ναοί του Θεού (βλ. Β΄ Κορ. 6.16), ενώ σε ένα άλλο χωρίο ισχυρίζεται ότι «το σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν» (βλ. Α΄Κορ. 6.19).

Ας σκεφθούμε, με ποια έννοια ο Απόστολος αναφέρεται στους ανθρώπους ως ναούς, και πώς ένας άνθρωπος είναι δυνατόν να αναδειχθεί Ναός του Θεού...

Ξέρουμε ότι καμιά φορά το σώμα μας παρεμποδίζει την πορεία μας προς την πνευματική τελειότητα. Μεμφόμεθα συχνά το σώμα μας και κάνουμε παράπονα, διότι έχει ροπή προς την αμαρτία, τα πάθη και τις επιθυμίες. Θέλουμε ενίοτε να απαλλαγούμε από τους δεσμούς αυτών των παθών και αμαρτιών, αλλά αδυνατούμε, διότι, όπως μας φαίνεται, είναι το σώμα μας, που δεν μας αφήνει να προχωρούμε. Πολλοί φιλόσοφοι προωθούσαν τον υψηλό πνευματικό βίο, λέγοντας ότι το σώμα του ανθρώπου είναι το κύριο εμπόδιο προς την επίτευξη της πνευματικής τελειότητας...

Στον χριστιανισμό ο Χριστός είναι Θεός, ο Οποίος ενσαρκώθηκε, δηλαδή προσέλαβε την ανθρώπινη σάρκα, το ανθρώπινο σώμα, ίδιο με όλους τους ανθρώπους μετά την πτώση του Αδάμ. Και αυτό το σώμα μάλιστα κουράζεται, θέλει ανάπαυση, έχει διάφορες φυσικές ανάγκες κλπ. Όλα αυτά με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή διά του σώματός μας, ήταν προσιτά και στον Ίδιο τον Θεό, όταν έγινε άνθρωπος και προσέλαβε το ανθρώπινο σώμα.

Όταν την ώρα του Μυστικού Δείπνου ο Κύριος υπό τη μορφή του άρτου και του οίνου έδωσε το Πανάχραντο του Σώμα και το Τίμιο του Αίμα, δεν ήταν αυτό μόνο κάποια πνευματική ενέργεια. Ήταν μια πράξη, στην οποία συνεργούσαν το Σώμα του Σωτήρος και τα σώματα των μαθητών του, διότι αυτός ο άρτος και ο οίνος, που έγιναν Σώμα και Αίμα Χριστού, τα δέχθηκαν να εισέλθουν στο σώμα τους.

Η φράση του Αποστόλου που μας καλεί να είμαστε ναοί του Θεού, ο απόστολος εννοεί κυρίως ότι είναι ανάγκη να απαλλαγούμε από τα αμαρτωλά πάθη. Το σώμα δεν πρέπει να είναι ο αντίπαλός μας, αλλά ο σύμμαχός μας στην πορεία προς τον Θεό και τη βασιλεία των Ουρανών. Το σώμα μαζί με τη ψυχή πρέπει να μετέχει της θεώσεως, στην οποία σύμφωνα με τους αγίους πατέρες καλούμεθα όλοι οι άνθρωποι. Προκειμένου να τα πετύχουμε αυτά πρέπει να φροντίζουμε το σώμα μας, αλλά όχι την εξωτερική του ομορφιά με διάφορα καλλυντικά, αλλά πως να απαλλαγούμε από τις αμαρτίες διά της κοινωνίας του Σώματος και του Αίματος του Χριστού και να ενωθούμε με τον Κύριο σωματικά και πνευματικά».  Σύμφωνα με τους αγίους πατέρες είναι επικίνδυνο να πέσουμε σε αμαρτίες όπως γαστριμαργία και λαιμαργία, διότι αυτά εμποδίζουν το σώμα μας να μετέχει των θείων ενεργειών και να είναι επιδεκτικό του Θεού και της αλήθειάς του. Επίσης οι άγιοι πατέρες ήθελαν τους χριστιανούς να μην πίνουν κρασί σε μεγάλες ποσότητες, διότι αλλιώς αδυνατούν να ελέγχουν τα πάθη τους και μολύνουν το σώμα, το οποίο σταδιακά αλλοιώνεται.

Το ανθρώπινο σώμα πρέπει να συμμαχήσει με τη ψυχή στην οδό προς τη σωτηρία και την αιώνια ζωή. Η κάθαρση της ψυχής συμπορεύεται με την κάθαρση του σώματος. Πρέπει καθημερινώς να φροντίζουμε το σώμα μας να ευρίσκεται εν αρμονίᾳ με τη ψυχή, γι΄αυτό πρέπει να συγκρατούμε τα πάθη του, τις ορέξεις και κάποια στιγμή να περιορίζουμε και την τροφή μας δεχόμενοι αυτή σε μικρότερες ποσότητες.

Το πλέον αποτελεσματικό μέσο στην οδό προς τη σωτηρία είναι η κοινωνία των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων. Εδώ σε αυτή την ένωση με τον Κύριο δεν μετέχει μόνο η διάνοια του ανθρώπου, αλλά η ψυχή και το σώμα του.  Το ανθρώπινο σώμα καθαρίζεται με την επαφή και ένωση με τη θειότητα επειδή όταν κοινωνούμε των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων, το Σώμα του Θεού γίνεται δικό μας, ενώ το Αίμα του Χριστού δικό μας αίμα.

Αυτό εννοεί ο Απόστολος όταν αναφέρεται στα σώματά μας ως ναούς του Θεού.

Ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο σώμα και χορήγησε σε αυτό ικανότητα να χωρέσει τη Θειότητα. Αυτό ακριβώς ξεχωρίζει τη φύση του ανθρώπου από τη φύση των άλλων ζώων. Αυτός είναι ο λόγος διατί ισχυριζόμεθα ότι είναι αδύνατη εκ βιβλικής απόψεως η εξέλιξη του ιχθύος σε πτηνό, και του πτηνού  σε πίθηκο. Μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου υπάρχει μεγάλο χάσμα, παρά τις ορισμένες φορές μεγάλες ομοιότητες στα σώματά τους.

«Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας βοηθά να ζούμε όπως μας ενετείλατο, όπως μας δίδαξαν οι άγιοι απόστολοι και άγιοι πατέρες, ώστε η ζωή μας η καθημερινή και κάθε πράξη που την κάνουμε, να είναι μια φάση στην οδό προς τη σωτηρία και τη Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν».