Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: Να πάνε τα παιδιά τους στην Εκκλησία είναι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν γι΄αυτά οι γονείς τους

Τη Θεία Λειτουργία την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, στις 4 Δεκεμβρίου 2013, τέλεσε ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, στον Ιερό Ναό της Παναγίας Πάντων Θλιβομένων η χαρά.

Μετά το πέρας της Θείας Μυσταγωγίας ο Ιεράρχης κήρυξε το θείο λόγο, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Την εορτή των Εισοδίων της Παναγίας Θεοτόκου σκεπτόμεθα εκείνη την αξιοθάυμαστη και υπερβαίνουσα κάθε ανθρώπινο νου πορεία, που ακολούθησε η Παναγία από τη νηπιακή ηλικία έως τη μακαρία κοίμησή Της.

Η Αγία Εκκλησία μας διδάσκει ότι ο Θεός από αιώνος επέλεξε την Θεοτόκο για να γίνει χώρα του Αχωρήτου και Μητέρα του Θεού του Υψίστου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ήταν η ζωή της προορισμένη από την αρχή και μέχρι το τέλος της. Η Θεία εκλογή δεν σημαίνει και την έλλειψη του αυτεξουσίου. Άλλωστε ο Αδάμ με την Εύη εξελέγησαν από τον Θεό για να ζουν στον παράδεισο, να εφαρμόζουν τις θείες εντολές και να απολαμβάνουν την μακαριότητα του παραδείσου.  Και όμως με την προτροπή του διαβόλου παρήκουσαν τον Θεό, απομακρύνθηκαν από τον Θεό και η ζωή τους έπαυσε να είναι η ατελεύτητη εορτή της επικοινωνίας με τον Θεό...

Η Ορθόδοξη Εκκλησία απορρίπτει τη διδασκαλία όσων θεολογούσαν για τον προορισμό για τη σωτηρία των μεν και για την απώλεια των δε. Αυτή η διδασκαλία καλλιεργείτο στους κόλπους της Δυτικής Εκκλησίας και την υποστήριζαν ορισμένοι εκ των Δυτικών πατέρων. Αλλά οι ανατολικοί πατέρες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ιερός Χρυσόστομος, ισχυρίζονταν ότι δεν υπάρχει άνθρωπος τον οποίο ο Θεός εξέλεξε για την απώλεια. Και από τον ίδιο και από τη χρήση του αυτεξουσίου και την ανταπόκριση στη Θεία κλήση και τη θεία εκλογή εξαρτάται η τύχη του τόσο εδώ, όσο και στην αιώνια ζωή».

Η Παναγία υπακούσε στο θείο θέλημα όταν ακόμα η θεία βουλή υπερέβαινε τον ανθρώπινο νου, όπως το βλέπουμε την ώρα που ο αρχάγγελος Γαβριήλ της ευαγγελίζετο την γέννηση του Σωτήρος του κόσμου.

Από τι στιγμή που ο Ιωακείμ και η Άννα έφεραν την Παναγία στο Ναό, έμεινε εκεί και οι ημέρες της κυλούσαν ήρεμα με προσευχή και μελέτη της Αγίας Γραφής.

Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο Θεός θέλει τη σωτηρία κάθε ανθρώπου, αλλά υπάρχει ταυτόχρονα και η κακή ανθρώπινη βούληση, η οποία στέκεται εμπόδιο στην πορεία εφαρμογής των εντολών. Ακόμα υπάρχει και η επιρροή έξωθεν, η βούληση των άλλων ανθρώπων και του διαβόλου. Ξέρουμε πως υπάρχουν γονείς, οι οποίοι δεν κρίνουν αναγκαίο να πηγαίνουν τα παιδιά τους στην Εκκλησία. Όταν όμως μεγαλώσουν τα παιδιά και προβούν σε ορισμένες ενέργειες κατά των γονέων, οι τελευταίοι απορούν πώς και έγινε ετσι; Η αιτία είναι ο μη εκκλησιασμός των παιδιών τους από την ηλικία τριών ετών ή κάτω, διότι δεν εμβολιάσθηκαν τα παιδιά να αντέξουν στο κακό και το δηλητήριο, με τα οποία είναι γεμάτος όλος ο πεπτωκός κόσμος. Δηλαδή τα παιδιά δεν διαθέτουν τις απαραίτητες εσωτερικές δυνάμεις για να αντέξουν στο κακό.

Υπάρχουν γονείς που προσφέρουν πολλά δώρα στο παιδί τους και νομίζουν ότι είναι το πλέον βασικό που μπορούν να τους προσφέρουν, δηλαδή να εξασφαλίσουν την υλική τους ευημερία. Υπάρχουν και όσοι κρίνουν σημαντικό να στείλουν το παιδί τους να σπουδάσει στο εξωτερικό, όπου θα διδαχθεί το παν και μάλιστα σε μια ξένη γλώσσα ξεχνώντας τη μητρική του. Θα γίνει δήθεν πραγματικός άνθρωπος και ευτυχισμένος.

Δεν σκέπτονται αυτοί οι γονείς ότι η μεγαλύτερη ευτυχία έχει την πηγή της μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Αυτό συμβαίνει ότι ο άνθρωπος ζεί με τον Θεό και το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι γονείς για τα παιδιά τους, είναι να τα πάνε στην Εκκλησία να, αισθάνονται τη χάρη του Θεού και να κοινωνούν το Θεό συνέχεια, αποκαλύπτοντας κάθε φορά από διαφορετικές σκοπιές τη θεία πραγματικότητα.

Δεν είναι όλα τα παιδιά που ανταποκρίνονται ομοίως στη θεία κλήση και δεν έχουν όλα την ίδια προθυμία να πάνε στο Ναό. Αλλά αυτή είναι η φύση του παιδιού, και οι γονείς την κατάλληλη στιγμή πρέπει να δείξουν τη σύνεση, τη διάκριση, ώστε να μεγαλώνουν το παιδί χωρίς να καταφεύγουν στη βία, να έχει το φόβο του Θεού και να τον καταστήσουν μέτοχο των αφθάρτων θησαυρών της Εκκλησίας, οι οποίοι θα συνοδεύουν τον άνθρωπο καθ΄όλη τη ζωή του και θα πάνε να τον συνοδεύσουν στη μέλλουσα ζωή.

«Να παρακαλέσουμε την Παναγία, η οποία διήλθε αυτή την οδό της σωτηρίας, να μας διδάξει να προχωρήσουμε απροσκόπτως, χωρίς να στρίβουμε πουθενά,  να διδάξει τα παιδιά μας εκείνα, τα οποία εδιδάχθη η Ίδια στον Ναό του Θεού. Αμήν».