Πατριαρχείο Μόσχας
Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookie για να σας δείξει τις πιο ενημερωμένες πληροφορίες. Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των Μεταδεδομένων και των cookie σας. Διαχείριση cookie
ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
Της Θείας Λειτουργίας του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου προεξήρχε την Κυριακή της Ορθοδοξίας, την 1 Μαρτίου 2015, ο Αγιώτατος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλος στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος Χριστού.
Επίσης συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες: Κρουτίτσης και Κολόμανς Ιουβενάλιος, Πατριαρχικός Επίτροπος της επαρχίας Μόσχας, Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, Ίστρας Αρσένιος, Α’ βικάριος του Πατριάρχου Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών για την πόλη Μόσχας, ο Αρχιεπίσκοπος Βερεγιάς Ευγένιος, Πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας και Σχολάρχης των Θεολογικών Σχολών Μόσχας, πλειάδα Ιεραρχών και κληρικών του Πατριαρχείου Μόσχας καθώς και εκπρόσωποι των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών στη Μόσχα.
Επίσης παρέστησαν οι Πρέσβεις της Αμπχαζίας, της Αρμενίας, της Βουλγαρίας, της Ελλάδος, της Σερβίας, του Μαυροβουνίου, εκπρόσωποι των διπλωματικών αποστολών της Λευκορωσίας, της Ελλάδος, της Κυπρου, της Λετονίας, της Μολδαβάις, της Σλοβενίας, της Σλοβακίας της Νότιας Οσετίας.
Ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος προέβη εἰς πρεσβύτερον χειροτονία του πρωτοδιακόνου Νικολάου Φαρκοβέτς, κληρικού του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος στο κοιμητήριο Πιάτνιτσκογιε.
Μετα τη λήξη της Θείας Συνάξεως ο Πατριάχης Κύριλλος τέλεσε δοξολογία επί τῃ Κυριακῃ της Ορθοδοξίας και ἐν συνεχείᾳ κήρυξε το θείο λόγο, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Όλους εσάς συγχαίρω ολοθύμως για την κοινή διά όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες εορτή της Κυριακής της Ορθοδοξίας!
Αυτή η ημέρα καθιερώθηκε προς τιμήν της επικρατήσεως της Ορθοδοξίας επί των αιρέσεων το 8 αι. μ.Χ με την απόκρουση της αιρέσεως της εικονομαχίας...Αυτή η εορτή θεσπίσθηκε μεν ως αποδοχή της εικονολατρείας αλλά ήταν και η δέηση προς τον Θεό για να προστατεύσει την ενότητα της Εκκλησίας ώστε ουδεμία αίρεση και σχίσμα να διασαλεύσει αυτή.
Όπως ξέρουμε στην μεταγενέστερη ιστορία της Εκκλησίας θα συμβούν πολλά τα οποία οφείλονται στις ενέργειες των ανθρώπων επί τῳ σκοπῳ τη δημιουργία της συγχύσεως, των αιρέσεων και των σχισμάτων. Παρά τις μεθοδεύσεις αυτές η Εκκλησία. ελέῳ Θεού, κράτησε την ενότητά της. Ίσως συρρικνώθηκε ως προς την επικράτεια την οποία κάλυπτε κατά την πρώτη χιλιετία μ. Χ. περιλαμβάνοντας την Ανατολή και τη Δύση, ωστόσο διατηρεί την ενότητά της. Την ενότητα αυτή την εκφράζουν σήμερα οι 15 αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησέις τα ονόματα των Προκαθημένων των οποίων μνημονεύσαμε σημερα κατά τη δοξολογία...
Εάν εξετάσουμε τις μορφές εκείνων, οι οποίοι αναδείχθησαν αιρεσιάρχες της πρωτοχριστιανικής εποχής πρέπει να ομολογήσουμε ότι ήταν άνθρωποι εξαιρετικοί με ισχυρή διάνοια και καλή μόρφωση που είχαν μαθητές και ήταν σε θέση να πείθουν τους άλλους εκφέροντας τη γνώμη τους...
Σε κάποιο έργο του ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει ότι εάν θέλει κανείς να γίνει θεολόγος πρώτα να μάθει να εφαρμόζει τις θείες εντολές και να μην αντιτάσσεται στη θεία τάξη...
Ενώ ο Όσιος Νικήτας του οποίου το γνωμικό σώζει η Φιλοκαλία, παραφράζοντας τον Απόστολο Παύλο, ισχυρίζεται ότι ουδείς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν, εἰ μὴ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, και συνεπώς η θεολογία δεν νοείται χωρίς πρώτα να αποκτήσει κανείς το Άγιο Πνεύμα...
Είναι αδιανόητο να έρχεται κανείς σε επαφή με τα θεία απροετοίμαστος πνευματικά. Άλλωστε κάθε θεολογία είναι η επαφή με τα θεία και είναι η προσπάθεια εισχωρήσεως στο θείο μυστήριο...
Πολλοί σήμερα μιλάνε περί Θεού, αλλά δυστυχώς αυτά τα λόγια δεν τόσο φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά στο Θεό, όσο θέτουν νέα εμπόδια επιδεινώνοντας έτσι τη διαίρεση εντός του χριστιανισμού παγκοσμίως...
Την Κυριακή της Ορθοδοξίας μνημονεύουμε εκείνους όσοι υπηρέτησαν την ενότητα της Εκκλησίας και κήρυξαν το Χριστό. Αλλά επίσης προσευχόμαστε υπέρ της Εκκλησίας του σήμερα, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με τεράστιες προκλήσεις και υπέρ των υπηρετών αυτής, από τους οποίους σήμερα απαιτείται πλούσια πνευματική εμπειρία προκειμένου να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και πειστικά κάθε καταβαλλόμενη προσπάθεια της περαιτέρω διαιρέσεως της κληρονομίας του Χριστού».