ΌΡΘΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΒΟΛΟΚΟΛΑМΣΚ ΙΛΑΡΙΩΝΑ

Τον Όρθρο του Μεγάλου Σαββάτου με την ακολουθία του Επιταφίου τέλεσε το εσπέρας της Παρασκευής στις 10 Απριλίου 2015, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του ΤΕΕΣ, πλαισιούμενος από πλειάδα κληρικών του Ιερού Ναού της Παναγίας Πάντων Θλιβομένων η Χαρά, του οποίου τυγχάνει ο Προϊστάμενος.

Ληξάσης της μεγάλης δοξολογίας ψαλλομένου του «Άγιος ο Θεός...» πραγματοποιήθηκε η περιφορά του Επιταφίου πέριξ του Ιερού Ναού.

Μετά το πέρας της ακολουθίας ο Σεβασμιώτατος Ιεράρχης κήρυξε το θείο λόγο, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Μόλις τελέσαμε την ακολουθία του Επιταφίου, δηλαδή ταφή του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Εάν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε στον άνθρωπο ο οποίος είναι μακράν της Εκκλησίας, του χριστιανισμού και της θρησκείας, τι σημαίνει η ταφή του Θεού, είναι αμφίβολο εάν μπορέσουμε να βρούμε κατάλληλα λόγια προκειμένου να περιγράψουμε όσα ζήσαμε από κοντά.

Μα είναι δυνατόν να πεθάνει ο Θεός; Είναι δυνατόν να τον θάψουμε; Άλλωστε ξέρουμε ότι Αυτός είναι πάντα ζων και παραμένει με τους ανθρώπους. Ίσως να ήταν σωστό να μιλήσουμε περί θανάτου και ταφής του ανθρώπους Ιησού Χριστού, Υιού του Θεού; Ναι μεν, αναμιμνησκόμεθα του θανάτου και της ταφής ακριβώς αυτού του ανθρώπους χωρίς να λησμονήσουμε ούτε για ένα λεπτό ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν συνάμα και Θεός με δύο φύσεις θεία και ανθρώπινη, ενωμένες μεταξύ τους αχωρίστως και αδιαιρέτως.

Αυτές τις ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Μεγάλης Εβδομάδος ζήσαμε ολόκληρη την ιστορία του Ευαγγελίου. Μελετήσαμε ολόκληρο το Ευαγγέλιο προκειμένου να θυμηθούμε τα γεγονότα, τα οποία μας υπενθυμίζει σήμερα η Εκκλησία[...]

Ενθυμούμεθα ότι η Παλαιά Διαθήκη αρχίζει με την διήγηση περί δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου. Αφού δημιούργησε τον άνθρωπο, το τελειότερο πλάσμα του κατεπαύσε ο Θεός από πάντων των έργων Αυτού[...]

Ήλθε αυτή η ημέρα κατά την οποία κατέπαυσε από πάντων των έργων Αυτού. Ήλθε αυτό το ευλογημένο Σάββατο, όταν πίσω έμειναν όλοι οι κόποι και μόχθοι, όλες οι θλίψεις και ταλαιπωρίες των τελευταίων ωρών. Όταν το νεκρό σώμα Του τοποθετήθηκε στον τάφο, η ψυχή Του κατέβη εις τον Άδη, όπως μας διδάσκει η Αγία μας Εκκλησία[...]

Με την κάθοδο του Χριστού στον Άδη έλαμψε αυτός, διότι συνέβη κατί το πρωτοφανές, δηλαδή να λάψει ξαφνικά η Θεότητα μέσα σε αυτή τη σκοτεινή άβυσσο... Ήταν ανάγκη να συμβούν όλα αυτά ούτως ώστε η νίκη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού κατά του θανάτου να αποκτήσει τον καθολικό χαρακτήρα και να αφορά κάθε άνθρωπο και όχι μόνο όσους έν ζωῃ και μέλλοντες να ζήσουν αλλά και  όσους είχαν ζήσει προ Χριστού και μετοίκησαν σε άλλο κόσμο[...]

Πολλοί είναι όσοι δεν πιστεύουν σήμερα στην Ανάσταση του Χριστού και τη δυνατότητα να εγερθεί ο άνθρωπος. Πως δύναται να αναστηθεί με τη διαφθορά του σώματός του μετά τον θάνατο, άλλωστε χους είναι και εἰς χουν απελεύσει;[...]

Με την έλευσή του Κυρίου στον κόσμο άρχισε νέα ιστορία για την ανθρωπότητα...

Μα πως συνέβη η Ανάσταση; Συνέβη έτσι ώστε κανείς δεν ήταν αυτόπτης μάρτυς αυτής: ούτε ο Απόστολοι, αλλά ούτε οι μυροφόρες γυναίκες. Όταν προσήλθαν στον τάφο ήταν ήδη κενός με τους αγγέλους να αναγγελθούν την Ανάστασή Του».

Σύμφωνα με τον Ιεράρχη κάθε χρόνο την περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδος ζούμε επανειλημμένως όλη αυτή την ιστορία της νέας δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου, την ιστορία των παθών, του θανάτου και της Αναστάσεως του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

«Έχουμε επίγνωση ότι αυτή η ιστορία έχει άμεση σχέση και με την ανθρώπινη ζωή μας, και με τον θάνατο και την μετά το θάνατο πορεία μας. Ξέρουμε, εάν ανέστη ο Χριστός, θα αναστηθούμε κι εμείς.

Επίσης ξέρουμε ότι εάν ο Χρισός διήνυσε την πορεία αυτή την οποία εκλήθη να διανήσει διά του θανάτου προς την Ανάσταση, έτσι κι εμείς καλούμεθα να διανύσουμε την ίδια πορεία. Και όμως όταν περάσουμε το κατώφλι του θανάτου θα μας υποδεχθεί Εκείνος, ο Οποίος επλήγη εξαιτίας των αμαρτιών και των παρανομιών μας, ο Οποίος έπαθε και πέθανε επί του σταυρού, αλλά και ανέστη προκειμένου να ανοίξει τον δρόμο προς την Ανάσταση πάσης σαρκός και παντός ανθρώπου. Αμήν».