Πασχαλινόν μήνυμα τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσσιῶν κ.κ. Κυρίλλου

Πασχαλινόν μήνυμα τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσσιῶν κ.κ. Κυρίλλου πρὸς τοὺς Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Διακόνους, Μονάζοντας καὶ πάντα τὰ πιστά τέκνα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ

τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ,

ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς

εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι' ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν.

(Α΄ Πετρ. 1.3)

Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερείς, σεβαστοὶ πατέρες, πανέντιμοι μοναχοὶ κὰι μονάζουσες, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφὲς μου ἀγαπητοί,

Κατ’ αὐτὴν τὴν θαυμασίαν καὶ πανηγυρικὴν ἡμέραν, τὴν πεπληρωμένην χαρᾶς ἰδιαιτέρας διὰ τὸν ἀπὸ τοῦ τάφου ἀναστάντα Κύριον Ἰησοῦν, ὁλοθύμως συγχαίρω πᾶσιν ὑμῖν ἐπὶ τῇ μεγάλῃ καὶ κοσμοσωτηρίῳ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα καὶ ἀπευθύνω πρὸς ὑμᾶς τὸν ἀρχαῖον αἰσιόδοξον χαιρετισμὸν:

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Νῦν τὸ πλήρωμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς μεγαλύνει τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου, Κυρίου ἡμῶν Ιησοῦ Χριστοῦ, τοῦ καταλύσαντος τὸ κράτος τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ἀνοίξαντος ἡμῖν τὴν πύλην τῆς ἀφθάρτου βασιλείας Αὐτοῦ. Τῷ ὄντι, νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια˚ ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τήν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾖ ἐστερέωται (Κανὼν τοῦ Ἁγίου Πάσχα).

Ὡς Μυροφόροι γυναῖκες τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἄλλοι μαθηταὶ τοῦ Σωτῆρος, οἵτινες ἀνεδείχθησαν οἱ πρώτοι μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως, καλούμεθα ἵνα κηρύξωμεν τὴν μεγάλην χαρὰν ταύτην εἰς ἀνθρώπους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀγαπητοὶ ἡμῖν καὶ οἰκεῖοι, εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι περιβάλλουν ἡμᾶς καὶ τοὺς ὁποίους γνωρίζομεν. Λέγομεν πρὸς αὐτοὺς: Χριστὸς ἀνέστη! Καὶ ὅπως τότε, πρὸ πολλῶν ἑκατονταετιῶν, οἱ μὲν, πιστεύοντες ἀποκρίνονται εὐθέως: ἀληθῶς ἀνέστη! Οἱ δὲ, ὡς ἄλλος ἀπόστολος Θωμᾶς ἀμφιβάλλουν, λέγοντες: ἐὰν μὴ ἴδω Αὐτὸν ὁ ἴδιος καὶ ἅψω Αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω (Ἰω. 20.25). Οἱ δὲ ἀπορρίπτουν ἐντελῶς τὴν εἴδησιν ταύτην.

Ἡ πίστις εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ εἶναι τὸ ἀπαρασάλευτον ἐκεῖνο θεμέλιον, ὁ ἀκλόνητος ἐκεῖνος στύλος, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἑδράζεται ὁ χριστιανισμὸς. «Εἰ γὰρ ἀποθανὼν ὁ Χριστὸς οὐκ ἴσχυσεν ἀναστῆναι, λέγει ὁ ἱερὸς Χρυστόστομος, οὔτε ἡ ἁμαρτία λέλυται, οὔτε ὁ θάνατος καθῄρηται, <…> καὶ οὐχ ἡμεῖς δὲ μόνον κενὰ ἐκηρύξαμεν, ἀλλὰ καὶ ὑμεῖς κενὰ ἐπιστεύσατε» (Ὁμιλία ΛΘʹ. Πρὸς Κορινθίους πρώτη Ἐπιστολὴ).

Διὰ τοῦ λυτρωτικοῦ Αὐτοῦ ἀγῶνος ὁ Σωτὴρ ἥνωσεν αἰώνιον καὶ πρόσκαιρον, Δημιουργὸν καὶ δημιούργημα, Θεὸν καὶ ἄνθρωπον. Γεφύρωσεν ἐκεῖνο τὸ χάσμα, τὸ ὁποῖον κατὰ τὴν αὐγὴν τῆς ἱστορίας διαχώρισε τοὺς πρωτοπλάστους ἀπὸ τὸν Πλάστην αὐτῶν. Λόγῳ παραβάσεως τῆς θεοσδότου ἐντολῆς, λόγῳ παρακοῆς αὐτῶν τῷ Δημιουργῷ ἐν τῷ κόσμῳ ἐπεκράτησαν ἡ ἁμαρτία καὶ ὁ θάνατος.

Ὅτε δὲ, κατὰ τὸν Ἀπόστολον Παῦλον, ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ…ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν (Γαλ. 4.4-5).

Χριστὸς, ὡς ἄμωμος καὶ ἄσπιλος ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, αἴρει τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου (Α΄ Πετρ. 1.19, Ἰω. 1.29). Ὑπήκοος γενόμενος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ (Φλπ. 2.8) τῷ Οὐρανίῳ Πατρὶ, ἀνάγει τὴν ἀνθρωπότητα πρὸς τὸν Δημιουργὸν αὐτῆς, καταλάσσων αὐτὴν μὲ Αὐτὸν. Ὡς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ κατὰ φύσιν, μᾶς καθιστᾷ υἱοὺς τοῦ Θεοῦ κατὰ χάριν. Ὁ Κύριος ἀποκαλύπτει ἡμῖν τὴν ὁδον τῆς ἡθικῆς μεταμορφώσεως καὶ τῆς πνευματικῆς ἀνόδου πρὸς τὸν αἰώνιον καὶ μακάριον βίον μετὰ τοῦ Θεοῦ, ἐν τῇ Ἀνεσπέρω ἡμέρα τῆς βασιλείας Αὐτοῦ (Κανὼν τοῦ Ἁγίου Πάσχα).

Ἀπελευθερώσας ἡμᾶς ἐκ τῆς δουλείας τῆς ἁμαρτίας καὶ συντρίψας τὴν ἐξουσίαν τῶν κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, τῶν πνευματικῶν τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις (Ἐφ. 6.12), ὁ Κύριος ἀνέρχεται εἰς τὸν οὐρανὸν, ὅπου καθέζεται ἐν τῇ ἀπροσίτῳ δόξῃ ἐκ δεξιῶν τοῦ προαιωνίου Πατρὸς. Ταυτοχρόνως δὲν ἀφήνει ἡμᾶς ἐδῶ, ἐπὶ γῆς, μένων ἀδιάστατος μετὰ τῶν μαθητῶν Αὑτοῦ, οἵτινες συγκροτοῦν ὁμοῦ τὸ Σῶμα Αὐτοῦ, δηλονότι τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ὁ Χριστὸς ὡς Κεφαλὴ αὐτῆς, ὁδηγεῖ τὸ σκάφος τοῦτο μέσω τῶν ταραχωδῶν ὑδάτων τῆς θαλάσσης τοῦ βίου εἰς τὴν εὔδιον οὐράνιον λιμένα, ὅπου ἔσται ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐν πᾶσιν (Α΄ Κορ. 15. 28).

Συγκροτοῦντες τὴν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν, οἱ χριστιανοὶ εἴμεθα συνεχισταὶ τῆς ἐνδόξου Αὐτοῦ ἀποστολῆς ἐν τῷ κόσμῳ. Ὡς πλήθος πολυάριθμον τῶν προ ἡμῶν γενομένων κατὰ πίστιν ἀδελφῶν, δηλονότι τῶν ἀποστόλων, τῶν μυροφόρων γυναικῶν, τῶν μαρτύρων, τῶν ἁγίων ἱεραρχῶν, τῶν ὁσίων τὲ καὶ τῶν δικαίων, δέον ὅπως ἐπικαλούμεθα τὸν Κύριον ἐν ὀνόματι αὐτοῦ, ἵνα γνωρίσωμεν ἐν λαοῖς τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ (Α΄ Παρ. 16.8). Καλούμεθα ὅπως κηρύξωμεν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου, Ὅστις κατὰ τὴν ἄφατον αγάπην Αὐτοῦ πρὸς ἡμᾶς ἔχυσεν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ τὸ πανάχραντον Αἷμα Αὐτοῦ. Διὰ λόγου καὶ δι΄ἔργων καὶ δι’ὅλης τῆς ζωῆς ἡμῶν καλούμεθα ἵνα μαρτυρήσωμεν τοῖς ἀνθρώποις Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν (Ἠσ. 53.5) καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν (Ρωμ. 4. 25).

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφὲς! Ἔτι καὶ ἔτι θὰ ἤθελον ἵνα ἀπὸ καρδίας συγχαίρω ὑμῖν ἐπὶ τῇ λαπρᾷ ἑορτών ἑορτῇ καὶ πανηγύρει τῶν πανηγύρεων, ἐπὶ τῷ Πάσχᾳ τοῦ Θεοῦ τῷ σωτηρίῳ (Κανὼν τοῦ Ἁγίου Πάσχα). Καθὼς διδάσκει ἡμᾶς ὁ Ἁγιος Ἀπόστολος Ἰωάννης, ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι, καὶ αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἀπέστειλε τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν. Εἰ οὕτως ὁ Θεὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν (Α’ Ἰω. 4. 7-11). Αὐτὰ τὰ θαυμασια ῥητὰ ἄς εἶναι δι’ἡμᾶς γνῶμονα εἰς πάσας τὰς ὁδοὺς τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἄς μᾶς ἐμπνεύουν εἰς τὴν ἀγαθοεργίαν καὶ τὴν διακονίαν τῶν ἐγγὺς ἡμῶν τὲ καὶ τῶν μακρὰν. Ἀμὴν.

 Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.

 ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!

ὁ Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσσιῶν

Κύριλλος 

Μόσχα, Ἅγιον Πάσχα

2019

στις άλλες γλώσσες:

• Ουκρανικά
• Λευκορωσικά
• Μολδαβικά
• Λετονικά
• Λιθουανικά
• Καζακικά
• Κιργιζικά
• Τατζικικά
• Αζερικά
• Γερμανικά
• Κινεζικά παραδοσιακά, απλοποιημένα